Skydiven in Spa

Leer me kennen als persoon en coach. Soms met een leuk, gek of spannend verhaal. Deze keer het verhaal over "Skydiven in Spa!"

Het is halverwege mei als we op de A2 naar het zuiden rijden. In de zwarte BMW van ons vader zit ik achter het stuur naar Spa Francorchamps om daar op vier kilometer hoogte uit een vliegtuig te gaan springen. Op dit moment denkt ons vader dat hij alleen in het vliegtuig zal stappen, maar eerder hebben ik en Jeroen aangegeven ook te zullen gaan.

Ik ben nerveus want ik heb grote hoogtevrees. Ik kan het alleen niet zeggen want het moet een verassing zijn dat wij ook gaan springen. Een beetje stiller dan normaal zit ik dan ook achter het stuur richting België.

Het weer is niet fantastisch dus we hebben nog niet de echte zekerheid dat we kunnen springen, echter aangekomen bij het vliegveldje en de springclub blijkt dat alles gewoon kan doorgaan. Iedereen is mee. Vrouwen, kinderen en broers. Uiteindelijk word zelfs terplekke besloten dat we met de broers en ons vader allemaal zullen gaan.

In een grote loods worden we aangekleed en op de hoogte gebracht over wat we moeten doen. De spanning is groot en ik maak me flinke zorgen. Ik moet dadelijk uit een vliegtuig springen. Waarom ga ik dit doen?? Maar ik ga nu niet meer afhaken!! De man die aan me vastzit tijdens de sprong stelt me een beetje op het gemak. Voor zover dit lukt.

Dan is het zover, we lopen allemaal naar het vliegtuig in onze zware pakken en stappen het boemeltje in. Met een soort rolluik word het ruim gesloten en voor we het weten laten de wielen van het toestel de grond los om hoogte te maken. Het harde geluid van de propellers en de grote hoogte die we snel bereiken halen de lach van mijn gezicht. Ik zie het niet zitten maar kan geen kant op in het volle vliegtuig waar iedereen op de grond zit. Vast aan hun begeleider. We zijn al hoog en ik verwacht dat we bijna op de gewenste vier kilometer zijn als ik hoor dat we pas op anderhalve kilometer zijn beland. Ik krijg het benauwd maar blijf maar rustig zitten wachten op wat komen gaat.

Uiteindelijk zijn we op de juiste hoogte, half in de wolken word het luik opengetrokken en hoor ik zoef, zoef. De eerste springers zijn er al uit. Ons vader zit voor mij en zit 1 voor 1 zijn zoons uit het vliegtuig vallen. Als ik hem voorbij komen kijken we elkaar met dezelfde angst aan. Nu zijn wij aan de beurt!

Ik zit op de rand in de harde, koude wind en kijk de verre diepte in waar ik zo in zal vallen. Met mijn brilletje tegen de wind voor mijn ogen en mijn hoofd naar achter voel ik dat ik naar voren word geduwd. Ineens ga ik als een raket door de wind die met volle snelheid langs mijn oren suist. Het vliegtuig al uit het oog en mijn wangen achter mijn oren van de wind val ik de diepte in richting de aarde. Het heeft iets vreemds, iets surreëels. Maar ook iets moois!! Alles is ineens vergeten en met een leeg hoofd zie ik de aarde naderen. Mijn bril schiet van mijn hoofd, maar het deert me niets. Eigenlijk is het fantastisch. Ineens hoor ik een soort klap als mijn parachute opengaat en schiet ik heel rustig een paar meter omhoog. De parachute is open en het is muisstil in de lucht. Het harde geluid van de wind is weg en er is een bijna buitenaardse stilte in de lucht. Alleen soms het flapperen van de parachute. Hier hang ik dan op 2 kilometer hoogte aan een stukje stof in de lucht. Het is genieten, simpelweg genieten! Onder mij hangen Jeroen, Sander & Maarten, boven ons vader. Allemaal in die grootse stilte. Al snel, sneller dan verwacht

komen we dichter bij de grond en maken we ons op voor de landing. Ik heb nog even mogen sturen met de parachute maar de landing word voor me gedaan. We landen rustig op het grote veld van waar we opgestegen waren. Blij om de grond te staan en verrast door de schitterende ervaring die we zojuist allemaal hadden. Het was spannend, maar vooral erg mooi!! Ik zou het zo weer doen roep ik met een grote mond, maar die grote mond heeft alweer plaats gemaakt. Mooier als deze sprong word het nooit meer! Samen met de broers en ons vader. Een geweldige dag. En ons moeder, die was blij dat we weer allemaal beneden waren want wie had ooit verwacht dat haar vijf mannen op vier kilometer hoogte uit een vliegtuig zouden springen!