Wat hebben wij het goed!
Via een verlaten straat rijd ik vandaag naar de Appie om de nodige boodschappen te doen. De schappen zijn weer redelijk aangevuld na de hamsterweek die achter ons ligt. Tijdens mijn ronde door de winkel merk ik dat ik wat angstig ben. Veel mensen houden al rekening, maar er lopen ook mensen tussen die dat vooral niet doen. Onbegrijpelijk maar de realiteit.
In deze bizarre tijd zie ik vooral hoe goed wij Nederlanders het hebben. Misschien wel te goed. We werken er hard voor, maar veel is voor ons vanzelfsprekend. Even geen rekening gehouden met meneertje Corona. Op social media kwam ik gisteren een aantal prachtige beelden tegen over hoe het ook kan zijn. Hier gaan de kinderen nu een weekje niet naar ons fantastische onderwijs, maar in pakweg Syrië weten de kinderen niet eens meer wat school is. Wij kunnen nu niet even lekker gaan tafelen in ons favoriete restaurant, maar in Sudan zijn ze al blij om eten te hebben. Laat staan dat ze naar een restaurant kunnen.
Wij gaan nog naar de supermarkt (sommigen om te hamsteren). In centraal Afrika hebben ze vaak geen eten. Wij zijn nu angstig voor Corona (ik ook) maar hoe angstig leven dan bijvoorbeeld de Oeigoeren of Koerden?
Wij mogen nu even niet onze welverdiende reis maken. In Palestina mogen ze al decennia lang het land niet uit.
Wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen is dat wij het hier onder normale omstandigheden geweldig voor elkaar hebben! En dat inzicht mogen we nu wel krijgen. Dus voor iedereen “Deal with it” en houd je voor deze korte tijd aan de afspraken en beperkingen. Neem nu je verantwoordelijkheid want wij Nederlanders komen echt wel weer in ons favoriete restaurant. We gaan echt wel weer fijn op vakantie en hebben altijd genoeg eten. In vergelijk met heel veel plekken op de wereld hebben we (ook nu) niks te klagen. Want wat als er Corona uitbreekt in een vluchtelingenkamp of township in Afrika. Die mensen zijn pas echt de lul!
Dat het lastig is, dat is helemaal waar. Ik vind het ook lastig om de bijvoorbeeld de juiste balans te vinden. Ik wil graag mijn zoontje van vier een beetje school meegeven, maar ik ben geen leraar en als papa al heel snel trots. Ik leef nu het leven van een vier jarige. Leuk, maar ik zou ook graag weer eens over het voetballen kunnen lullen. In mijn ogen is het belangrijk om jezelf af te vragen. Hoe ga ik hiermee om? Als coach ben ik van mening dat iedereen kan dealen met een “lastige” situatie. Door acceptatie van het probleem en door actie te ondernemen. De hele tijd denken dat alles klote is en vervolgens niks doen helpt niet echt. Je kunt er ook iets positiefs mee doen. Door even lekker met je kind te spelen (waar normaal minder tijd voor is) Door even lekker buiten te wandelen en je kop leeg te maken. (wat er normaal altijd bij inschiet).
Kortom, heb je geen Corona en zit je zonder ziek te zijn thuis. Maak er dan wat leuks van. Pak je rust die je nooit kunt pakken. Ga wandelen (al is het maar een blokje om) Geniet van je kinderen en elkaar. Maar pak je verantwoordelijkheid en ga geen dingen doen die nu niet handig zijn. Want alleen zo help je de mensen die wel ziek zijn, die wel een zwakkere gezondheid hebben. En het zorgpersoneel heeft het al druk genoeg. Dus laat het klappen voor de mensen in de zorg overgaan in daden waar we de zorg mee ontlasten!
Stop met het zo erg vinden voor jezelf, pak jezelf op en doe iets positiefs! Zoals zoveel mensen dat nu al doen!
Groetjes, Nico